از دهه 1940 با ورود رزین های پلی استر غیر اشباع به صنعت، مصرف آنها به شدت افزایش یافته است. رزین های پلی استر غیر اشباع با توجه به دارا بودن پیوند دو گانه کربن – کربن، قابلیت پلیمر شدن خود بخودی را دارند. همچنین استفاده از مونومر های وینیلی، مخصوصا استایرن مونومر این واکنش را تسریع می کند. به همین دلیل بررسی روشی که بتوان رزین های پلی استر غیر اشباع را به مدت طولانی تر در انبار نگهداری نمود از اهمیت بالایی در صنایع برخوردار است. روشهای مختلفی برای نگهداری طولانی مدت رزین های پلی استر غیر اشباع وجود دارد که در این مقدمه سه روش آن مطرح و بررسی خواهد شد.
تاثیر بازدارنده های طبیعی و شیمیایی بر روی زمان ماندگاری رزین پلی استر غیر اشباع
چکیده
پیوند دوگانه کربن – کربن در رزین پلی استر غیر اشباع تحت تاثیر ناخالصی و شرایط نامناسب محیطی شکسته شده، تولید رادیکال آزاد می کند که در نهایت باعث کاهش زمان نگهداری بعد از تولید و ژل شدن رزین می گردد. در روشهای متداول با استفاده از مقدار بیشتری از بازدارنده های شیمیایی خصوصا از خانواده کوئینون ها این امکان را فراهم مینماید که از تشکیل رادیکال آزاد و ژل شدن رزین در تابع زمان جلوگیری شود. اما تاثیر منفی بر کاهش واکنش پذیری و افزایش ژل تایم غیر قابل اجتناب است. در این تحقیق با استفاده از یک روش ابداعی، رادیکال آزاد تولید شده را مجبور به واکنش دهی با اکسیژن نموده و تولید رادیکال پایدارتر پروکسی مینماید. در نتیجه اثر بازدارنده بدون تغییر در مقدار آن افزایش می یابد. لذا واکنش رادیکال پروکسی با بازدارنده موجود در رزین، باعث تولید کمپلکس رادیکال همی کتال و در پایان رادیکال آزاد به یک هیدروپروکسی تبدیل می گردد. که این فرآیند به عنوان یک عامل بازدارنده طبیعی، موجب افزایش 62،4 درصدی زمان ماندگاری رزین عمل می نماید.
کلمات کلیدی: بازدارنده، زمان ماندگاری، اکسیزن، زمان ژل شدن، رادیکال آزاد، رزین پلی استر غیر اشباع
جهت دریافت فایل مقاله بر روی لینک زیر کلیک نمایید :
مقالات دیگر
